بازتاب اشعار سنّتی و معاصر فارسی در شعر شفیعی کدکنی ( با رویکرد به نظریه ی بینامتنیت)

بررسی تاثیر پذیری از شعر شاعران، از جذّاب ترین مقوله های نقد ادبی است. شعر شفیعی کدکنی از رهگذر تاثیر پذیری از اشعار سنّتی و معاصر فارسی و با توجه به رویکرد بینامتنیت قابل مطالعه است. بینامتنیت به رابطه­­­ی میان متن های ادبی اطلاق می شود. این اصطلاح نخستین بار توسط ژولیا کریستوا در اواخر دهه­ی شصت میلادی پس از بررسی آرای باختین مطرح شد. شعرِ«م. سرشک» به دلیل سرشار بودن از پشتوانه­ی فرهنگی و توجه بسیار به شعر سنّتی و معاصر فارسی از عناصر و مناسبات بینامتنی فراوانی برخوردار است. در این مقاله، تاثیر پذیری شفیعی کدکنی از شعر سنّتی و معاصر فارسی مورد بررسی قرار می­گیرد. در ابتـدا بـه تاثیـر سبک های کلاسیک شعر فارسی - به ویژه سبک خراسانی- بـر آثار «م. سرشک» پرداخته شده و سپس، گذرِ شفیعی کدکنی از شعر سنتی به شعر نو و تاثیرپذیری های هنری او از شاعران معاصر ایران - به ویژه اخوان ثالث- مطالعه شده است.